Je gezin is een hele organisatie en het opvoeden van je kinderen een behoorlijke uitdaging. Door je werk, je kinderen, je sociale verplichtingen en je eigen activiteiten biedt je agenda weinig ruimte voor tijd met elkaar. Je agenda is eigenlijk te vol en je komt veel minder aan elkaar toe dan je eigenlijk zou willen.
Het sluipt er zo ongemerkt in:Â
Te weinig tijd en echte aandacht voor elkaar.Â
Merk jij ook dat je het samen niet meer hebt over wat jullie echt belangrijk vinden, wat je voor elkaar voelt en dat dit ondersneeuwt tussen alles wat er geregeld moet worden voor de kinderen en de organisatie van je gezin. Het voelt soms dat je elkaar uit het oog verliezen bent en dit is niet wat je wilt!
In het begin van de jullie relatie leek het allemaal nog wel helder. Je had allebei je ambitie op je werk, jullie droomden van een toekomst met kinderen, een actief gezinsleven met daarin ook nog veel tijd en ruimte voor elkaar, heerlijke vakanties en vooral veel plezier samen. Maar het lijkt nu wel of de werkelijkheid jullie heeft ingehaald en dat van jullie oorspronkelijke plaatje niet zo veel meer over is. Bovendien was in het begin duidelijk dat wat jullie voor elkaar voelden en was de verliefdheid de bindende factor, en nu vraagt het om bewust met elkaar in verbinding blijven en elkaar opzoeken.Â
Misschien hoop je eigenlijk stiekem wel dat je partner actie onderneemt. Dat hij eens dat avondje uit regelt in plaats van dat jij weer allerlei hints moet geven over wat je echt leuk zou vinden een keer samen te doen. Of dat hij echt inziet dat je aan het eind van je latijn bent, niet meer aardig bent naar de kinderen toe en je heel graag wilt dat hij de kinderen even een paar uurtjes voor zijn rekening neemt. Je wacht tot je partner tot actie overgaat en hij aanvoelt wat jij leuk en belangrijk vindt en nodig hebt.
Natuurlijk kun je wachten op je partner. Maar misschien weet en ziet hij het even niet. Of weet hij niet hoe. En wacht hij op jou….
Maar het kan ook zijn dat deze – als je lang wacht – misschien wel aangeeft dat het zo echt niet langer kan. En dan kunnen de gevolgen nog wel eens groter zijn dan dat je had ingeschat. Kijk maar eens om je heen hoe veel stellen uit elkaar groeien en uit elkaar gaan. Dat lijkt mij geen bemoedigende gedachte ….. Dus kun je maar beter werk van maken.
Als je blijft focussen op wat je niet krijgt kan je relatie niet groeien. Durf eerlijk en kwetsbaar te kijken naar wat de ander nodig heeft. Als je kinderen hebt is het soms zo makkelijk te vergeten dat je ook geliefden bent. Natuurlijk ben je vader en moeder, maar er is zoveel meer! Alles begon met jullie liefde en die wil je er over een hele tijd nog steeds laten zijn. Kinderen komen en reizen een tijdje met je mee, maar daarna ga je weer samen verder.
Zoals dit echtpaar dat 75 jaar getrouwd was, een dag na elkaar stierven vorig jaar en van af dag een onafscheidelijk waren ondanks grote verschillen.
Ongewoon is dit niet, en een geruststelling je bent niet de enige.Â
In mijn Work-Balance trainingen ontmoet ik ook de partners van de deelnemers. Tijdens dit trainingsonderdeel komt er zo veel los, wordt er zo veel zichtbaar en komt het verlangen van het willen hebben van een liefdevolle en respectvolle relatie steeds weer naar boven. Zo basaal, maar zo belangrijk en voor veel een ware eye-opener.Â
Ook al hebben de deelnemers het idee dat ze het wel goed hebben samen, voelen ze ook dat het zo ook eigenlijk niet langer kan en dat ze elkaar kwijt aan het raken zijn.Â
Het is geweldig om te zien dat door weer samen de tijd te nemen en elkaar te willen begrijpen en te focussen op wat belangrijk is de liefde voor elkaar weer gaat stromen. Er gaan sprankelende, energieke stellen vol goede moed naar huis.
Maar, durf jij verantwoordelijkheid te nemen voor je relatie?
Je kunt natuurlijk wachten op je partner. Je kunt hem van alles de schuld geven. Maar dat is eigenlijk helemaal niet aan de orde. Het gaat er om of je je partner weer echt wilt zien en je achter het gedrag van je partner durft te kijken, juist op die momenten als hij je irriteert, je boos maakt of pijn doet.Â
Durf jij de verantwoordelijkheid te nemen voor jullie relatie?
Durf jij – hoe tegenstrijdig dit wellicht ook voelt – je partner te geven wat deze echt nodig heeft en hem of haar op de eerste plaats te zetten?
Durf jij de eerste stap te zetten en terug te keren naar jullie oorspronkelijke liefde?
En heb je vervolgens de moed om ook echt samen aan werk te gaan. Om te kijken wat jullie onderweg verloren zijn en je weer bewust te worden van hoe jullie elkaar in het begin van jullie relatie zagen en hoe je elkaar nu ziet en ervaart.Â
Blijf de ander opzoeken, begrijpen, uitdagen en liefhebben. Zo leg je de verbinding voor een duurzame, sprankelende relatie.
Nog een ding:
Wacht niet te lang, want:
Every moment waited is a moment wasted -Â David Deida