We maken ons tegenwoordig veel zorgen over de opvoeding van onze kinderen. We willen het allemaal zo graag goed doen. Maar wat is goed? En, hoe weten we dat het goed is of dat we het goed hebben gedaan? De echte resultaten van de opvoeding zie je immers pas veel later. En ja wat zij die resultaten dan? Waar meet je aan af of je je kind goed hebt opgevoed? Vragen die de bewuste, werkende moeders enorm lijken bezig te houden, en ook zelfs (extra) stress oplevert. Is het dan zo ingewikkeld, of heeft het te maken met hoe naar het opvoeden kijkt?
Elk kind is uniek en vraagt om een eigen aanpak. Helaas is de gebruiksaanwijzing voor de perfecte opvoeding nog niet uitgevonden. Of zijn er wel opvoed boeken die kinderen graag categoriseren, maar daar word je eerder onzeker en gestresst van dan dat het je een Hart onder de riem steekt (ik wel althans). Want, je zult altijd zien dat jou kind tijd een uitzondering is of net niet helemaal er in past.
Is het dan zo ingewikkeld? Of is opvoeden een hele, boeiende ontdekkingsreis waarop je samen leert en groeit. Is het niet zo dat je voor heel veel vragen rondom opvoeden je zelf de antwoorden wel weet? Je moet alleen beginnen met er de tijd voor nemen om ze te horen, en te voelen en je bewust te worden waarom je bepaalde dingen in jouw manier van opvoeden doet.
Want, opvoeden gaat over het kijken naar je kind als geheel. Niet alleen naar wat hij doet, maar met name ook naar wie het is in heel zijn wezen: fysiek, mentaal en emotioneel. En welke dingen op je pad komen in de opvoeding zeggen vaak ook iets over jezelf. In het gedrag dat een kind laat zien, zit vaak een spiegel voor jezelf. En, ook daarvoor moet je even stilstaan. Je bewust worden waarom je een bepaalde grens stelt, of waarom je iets wel of niet goed vindt. Voor wie je dat doet; voor jezelf of daadwerkelijk omdat je kind deze grens of regel nodig heeft. Je kind vraagt door middel van zijn gedrag hier duidelijkheid over.
Het mooiste dat je je kind kunt geven is ZICHZELF en dat is eenvoudiger dan je denkt. Het begint met het waarderen en respecteren van wie je kind echt is en bij alles wat je doet je bewust te zijn voor wie je iets doet of waarom je iets doet. En de antwoorden daarop vind je in je Hart.
Probeer het maar eens uit: de eerstvolgende keer dat je een beslissing moet nemen, zoek je een rustige plek op in huis (hopelijk kun je die vinden) en ga je zitten en zeg je niets. Je ademt langzaam in ….., en uit …., en in … en uit…. Leg je hand op je Hart en luister.
Als je goed luistert en toestaat wat je hart je ingeeft, zul je weten wat je moet doen in (lastige) situaties.
Neem af en toe de tijd om je bewust te worden van hoe en waarom je op een bepaalde manier opvoedt. Want, hoe beter jij jezelf kent des te zuiverder je jouw kind kunt zien en ervaren (los van je eigen projectie), en de opvoeding kunt geven die het nodig heeft. Meer inspiratie vind je in het boek “Opvoeden vanuit het Hart”
Samen leren, samen groeien