Doen waar je goed in bent. Het klinkt zo eenvoudig, maar is dat het ook? Moedigen we elkaar, en met name onze kinderen aan – om vooral de dingen te doen die we leuk vinden en waar we goed in zijn? Hoe zit dat eigenlijk in onze Nederlandse cultuur? Hoe kijken we naar onze kinderen? Weten we welke kwaliteiten onze kinderen bezitten? Of wordt ons al vanaf de geboorte van je kind met de paplepel ingegoten om vooral te letten op wat er niet goed (kan) gaan in de ontwikkeling van je kind.
Kinderen worden standaard op achterstanden getest, instanties zijn grotendeels georganiseerd rondom problemen en ouders worden vooral getraind wanneer er iets mis is of er iets ontbreekt. Maar wil jij weten hoe je vooral je kind in zijn kracht kunt houden, en leren hoe je zijn kwaliteiten kunt herkennen en erkennen?
Kinderen worden allemaal geboren met een aantal talenten en in feite hoef je als ouder niets anders te doen dan ze in contact te laten (komen) met deze kwaliteiten. Dat doe je door ze vooral zichzelf te laten zijn, en dat begint bij accepteren wie je kind is. En, ja dan komt het voor dat jou kind talenten heeft waar je zelf als ouder niet zoveel affiniteit mee hebt, of het mist talenten die je zelf nou zo graag had gezien bij je kind of het zijn talenten waar onze maatschappij ogenschijnlijk niet zo veel waarde aan hecht. Dilemma’s? Nee je hebt eigenlijk geen keus. Na alles wat er momenteel al is onderzocht en geschreven, is het inmiddels overduidelijk dat een mens gelukkig is (of weer wordt) als hij echt vanuit zijn passie leeft en werkt. Maar hoe doe je dat in een land waarin het niet zo gebruikelijk is om openlijk te praten over de talenten van jezelf en van je kinderen. In een van mij laatste workshops zat een moeder die bijna met schaamte ging vertellen hoe fantasierijk en oplossingsgericht haar kind was, en dat zij het temperde als haar kind daar openlijk met gepaste trots over sprak. Bang voor wat anderen daar van zouden vinden! En zelfs in workshops met kinderen waar ik ze hun eigen talenten en die van hun klasgenootjes laat ontdekken, geven kinderen van jonge leeftijd (8-9) al aan dat ze het niet gemakkelijk vinden om te zeggen waar ze goed in zijn. Redenen? Dan kunnen je vriendjes je gaan uitlachen of gaan pesten of jaloers worden. Ja, het “goed zijn†wordt dus al vroegtijdig ontmoedigd als je niet uitkijkt, en de uitdrukking “doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg†slijt er ongemerkt in.
Binnen mijn eigen gezin kregen we – vanwege onze verhuizing naar Frankrijk en het plaatsen van onze kinderen op een Amerikaanse school – op min of meer natuurlijke wijze te maken met verschillende manieren van het stimuleren of begeleiden van kinderen. Er viel ons een aantal dingen op. Daar waar we in Nederland over het algemeen nog gewend zijn aan het testen van onze kinderen op lees-, schrijf- en rekenvaardigheden en het leren vanuit, of met het hoofd, kregen we op de Amerikaanse school met een heel andere methode te maken. Alle talenten doen ter zake, wat deze ook mogen zijn. Het bouwen aan zelfvertrouwen en het ontdekken van jezelf en jouw unieke talenten staan voorop. Ze worden enorm gestimuleerd het beste uit zichzelf te halen. Overdreven? Amerikaans? Of misschien juist heel hard nodig in deze tijd om onze kinderen in hun eigen kracht te laten staan. En, als je dan zoals wij een dochter hebben die houdt van bewegen, dansen, zingen en sport dan ben je niet alleen blij dat op school al dit soort dingen geïntegreerd zijn in het onderwijs. Maar, ook dat de leraren en leraressen het van harte aanmoedigen en dit soort talenten even veel waarderen als de meer intellectuele vaardigheden. Zo hoort je ontdekkingsreis van het leven er ook uit te zien. Gestimuleerd worden door je omgeving je eigen ik te laten zien en je verder ten volle te ontplooien. Waardoor je de dingen gaat doen waar je goed in bent.
Moeilijk voor de omgeving, de ouders? Nee. Het begint met bij jezelf bewust te worden welke waarde jezelf aan bepaalde kwaliteiten hecht en waarom je daar deze waarde aan hecht. Om vervolgens ook te ervaren of deze kijk op je kind, je in de weg staat om andere kwaliteiten ook te zien. Er zijn ontzettend veel kwaliteiten die je kind(eren) kunnen hebben en die je kunt leren herkennen. Door te kijken naar de dingen die ze doen of te luisteren naar de dingen die ze zeggen. Bedenk dat je kind niet op de wereld gekomen is om jou gelukkig te maken of om zo te zijn als andere kinderen. Je kind is hier om zo goed mogelijk te zijn wie het is. Steuntje in de rug nodig? Carla Muijsert heeft bijvoorbeeld in haar boek “Positief Ouderschap†ruim tweehonderd mogelijke kwaliteiten van kinderen gedefinieerd. Wil je er ontspannen en spelenderwijs mee aan de slag samen met je kind? Neem dan het werkblad dat hoort bij het hoofdstuk “Ontdek je eigen kracht†uit het boek “Opvoeden vanuit het Hartâ€. Een positieve opvoeding draagt bij aan het geluk en evenwicht van je kind, dus ga op zoek naar die mooie kwaliteiten van je kind (en jezelf ;-). Laat je kind ontdekken wat zijn bijzondere combinatie van kwaliteiten is en leren om die sterke eigenschappen te waarderen in zichzelf. Laat het ontwikkelen op zijn eigen wijze. Kortom, geef je kind zichzelf, dan doet het waar het goed in is!
column mamas.nl mei 2008